Terugblik

Jeetje wat een reis wat dit! Er zijn eigenlijk niet genoeg woorden om dit te kunnen omschrijven... Een poging:

Geweldig
Fantastisch
Ontzettend mooi
Overweldigend
Gezellig
Zóóó gaaf
Heerlijk
en om in het Canadees te blijven: awesome, amazing and perfect. 

Wat we al verwachtten en hoopten is werkelijkheid geworden: Canada blijkt een fantastisch mooi land te zijn, met overweldigende natuur en fijne mensen. We hebben onszelf de vraag gesteld wat nu het hoogtepunt van de reis was, maar het is onmogelijk één specifieke gebeurtenis te noemen. De grizzly-bear safari, waarbij we naast de beren ook nog omsloten werden door walvissen, de hitte-hike, de guided-hike/kano tocht met Ray, de modder-hike met uiteindelijk uitzicht op de Saskatchewan Gletsjer, de helikoptervlucht, de sneeuw-hike, de Rocky Mountains in het algemeen. Allemaal hebben we er enorm van genoten en als het ons gegund is gaan we zeker nog een keer terug. 

Canada: wij zijn verliefd   

Dag 22 & 23 - Van Banff naar Calgary naar Amsterdam

We ontbijten vandaag voor de laatste keer in Canada! Geen eieren, met bacon, toast en 'hashbrowns' (gebakken aardappelen) of Pancakes, maar granola met yoghurt (ook vaak een optie hier), toast met jam (yumm), gekookte eieren en muffins. 

We rijden nog een kort stukje door de bergen onderweg naar Calgary en nemen met pijn in ons hart afscheid van de Rocky Mountains. We zijn verliefd geworden en het is erg raar: ineens zijn ze weg en rijden we door een redelijk vlak landschap. Alberta is ook veel vlakker dan BC (los van de Rockies helemaal in het westen van Alberta). Aangekomen bij het vliegveld staat ons nog een moeilijk moment te wachten: afscheid nemen van onze Chevrolet! Wat hebben we enorm genoten van die auto, we willen 'm in Nederland ook! Hij is hier alleen amper te verkrijgen en veel duurder dan in Amerika/Canada. 

Onze vlucht staat gepland voor vertrek om 15.10 uur Canadese tijd (23.10 uur in Nederland) en is zelfs eerder in de lucht. Daarnaast hebben we blijkbaar flinke wind mee, want we doen er maar 8 uur over in plaats van 9. Vlucht was weer relaxt, zonder turbulentie en met goede entertainment en service van KLM. Helaas hebben we beiden  niet kunnen slapen en wanneer we dus om 07.00 uur Nederlandse tijd aankomen, moeten we nog de hele dag volhouden terwijl we er eigenlijk al een dag op hebben zitten. 

We hebben snel onze bagage en gaan onderweg naar de trein, die ons naar Breda gaat brengen waar Rob ons op zal komen pikken. Alles gaat soepeltjes, maar wat is het hier druk! En wat krijg je kleine bekertjes koffie als je om een kleine koffie vraagt   

Om 10.00 uur zijn we alweer in Dongen en we gaan gelijk door, want gaan zitten wordt ons funest. Opruimen, koffie drinken met enkele van onze (schoon)ouders, was doen, wandelingetje maken etc. Maar om 13.30 uur (wanneer we al 21 uur wakker zijn), wordt het lastig en ploffen we toch op de bank neer voor de tv. Een paar hazenslaapjes verder en het is etenstijd. Daar hoefden we gelukkig niets meer voor te regelen, we hadden een 'overleef-dag-1-survival-pakketje' in de koelkast liggen die Nel voor ons had geregeld. Lieve mama's hebben we toch, van allebei ook nog een boeketje bloemen gekregen als welkom-thuis-cadeautje!   
Toen we na het eten (lekker, zelf koken én dat het dan ook nog smaakt haha) weer in slaap begonnen te vallen zijn we om 20.30 uur (28 uur 'wakker') maar naar bed gegaan. Deen sliep na een half uurtje, maar Eveliene was ineens niet meer slaperig. Dus toen de wedstrijd van het Nederlands elftal nog maar even gekeken en om 23.00 uur in slaap. 

Echter als je dan van 02.00 uur tot 04.30 uur wakker weer wakker ligt, heb je toch wel last van een jetlag :p Deen was om 03.30 uur ook klaarwakker en is er zelfs uit gegaan om te ontbijten. Eveliene is wel weer in slaap gevallen en toen ze wakker werd was het ineen 12.15 uur..!!! Véél te laat, veel te lang geslapen. Oei oei. Waarom had Deen me niet wakker gemaakt? Ik ging naar beneden en vond Deen daar ook slapend op de bank. 

Op het moment dat ik dit schrijf is het alweer donderdag en nog steeds hebben we last van die jetlag. Vannacht konden we wederom de slaap niet vatten en sliepen we pas rond 05.00 uur... Lezen, schaapjes tellen, tv kijken, niets hielp. We hebben expres wel een wekker gezet om 09.30 uur, zodat we niet weer te lang zouden slapen. Hopelijk gaat het vanavond wat beter. 

Dag 21 - Van Lake Louise naar Banff

Aan het einde van onze geweldige vakantie, pakken we nog één dagje mee in Banff. Het is een uurtje rijden vanaf Lake Louise en een bekende plaats. Eveliene voelt zich niet 100% fit, waarschijnlijk door hetzelfde virusje als wat Deen had (thanks again Deen), dus we doen lekker rustig aan. Omdat we gisteren Moraine Lake niet in konden, maar dat wel één van de mooiste meren zou zijn, zijn we vroeg vertrokken. Hopelijk is de parkeerplaats 's ochtends nog niet vol en kunnen we daar nog gaan kijken! De meren zijn het mooiste als de zon schijnt, dan wordt de kleur van het water nog mooier, maar dat is vandaag helaas niet het geval. Het is koud en het heeft nog wat meer gesneeuwd! We komen aan bij de afslag en yes, we kunnen door. Aangekomen bij het meer valt het wat tegen, nog steeds veel mensen en echt bijzonder ziet het er niet uit om eerlijk te zijn... Maar er is een klein klimmetje om op een stel rotsen te komen, wellicht is het uitzicht daar vandaan wel mooier. Toch maar even gaan kijken dan, we zijn hier maar één keer! Het blijkt weer een glibberig tochtje te worden, maar gelukkig dat we dat gedaan hebben! Want met net een ander perspectief blijkt dit toch wel weer een betoverend meer te zijn! Zelfs zonder zonneschijn, het wordt juist allemaal net wat mysterieuzer zo :) Prachtige weerspiegeling van de berg in het meer, met de sneeuw op de toppen. Geweldig!

Er zijn een hoop trails te lopen hier, maar daar heeft Eveliene niet echt energie voor, dus we gaan door richting Banff. Eenmaal ingecheckt in het hotel lopen we naar het centrum, wat enorm toeristisch is met allerlei winkeltjes. We komen langs Evelyn's coffee world en moeten uiteraard wel naar binnen daar om er wat te drinken en gelijk te lunchen. Lekkere bagel met gerookte zalm en het grootste stuk chocoladetaart ooit voor Deen. Hij kreeg 'm zelfs niet op! Eveliene ook niet, die zat vol van de carrot cake

Er gaat in Banff nog een gondel naar een uitzichtpunt op Sulphur Mountain. We hebben goede ervaringen met de gondels so far, dus we besluiten na alle winkeltjes in het centrum te hebben bekeken om de shuttlebus te nemen om die gondel wellicht ook nog te pakken. Eenmaal daar aangekomen is het erg koud, druk en kost een ritje met de gondel 62 dollar per persoon! Dat was het ons niet waard, dus zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben lekker wat gerelaxed op de hotelkamer. We zijn lekker nog een (laatste) keer uit eten geweest bij Ticino. Dat uit eten gaan gaat je trouwens op een gegeven moment ook wel vervelen. Ontbijt, soms lunch en bijna altijd diner buitenshuis is op een gegeven moment ook niet meer leuk (en duur ook trouwens!).

Morgen vliegen we terug naar huis! En we hebben er 'zin' in, want dat wordt een laaaange dag...

Dag 20 - Lake Louise

We worden vandaag wakker in een wittere wereld dan waarin we gingen slapen! Het heeft gevroren én gesneeuwd. We hebben hier echt van alles gehad qua weersomstandigheden, leuk!

We gaan eerst kijken bij het welbekende (en dus ook heel toeristische) Lake Louise, waar we zo'n 400 meter vandaan verblijven. We kunnen er te voet heen en onderweg zien we al gelijk hóe toeristisch het hier is. Een hele rij met auto's onderweg naar de nabijgelegen parkeerplaats. Oef. Het wordt er niet beter op als we eenmaal bij Lake Louise zelf zijn, wat een drukte! Dat is wel wat anders dan wat we tot dusver gewend zijn en we zijn dan ook snel klaar met Lake Louise. Mooi daar hoor, daar niet van! Maar om er van te kunnen genieten zouden we waarschijnlijk een hike naar de overkant van het meer moeten gaan doen en er staat een andere hike op het programma, dus we gaan door! Eerst even proberen te kijken bij Moraine Lake, dat 'zou' wat minder toeristisch moeten zijn. Maar als we eenmaal op de plek aankomen waar je de weg af moet richting het meer, staat dat de parkeerplaats vol is en kun je niet afslaan! Ook druk dus... Dan op naar Peyto Lake!

Daar aangekomen blijkt het daar nog veel meer gesneeuwd te hebben. We zitten op een centimeter of 10 als we beginnen. Ook daar zijn een heleboel toeristen (vooral weer Chinezen) aan het beginstuk, die met al die kleine voetjes een hoop sneeuw hebben platgetrapt. Daarmee is het erg glad geworden op de soms steile stukken pad. Uitdaging 1 haha, zelfs met bergschoenen!

Bij het uitzichtpunt aangekomen blijkt het zelfs met een bewolkte, sneeuw-achtige dag een prachtig uitzicht te zijn. De meren hier zijn zo prachtig turquoise door het smeltwater van de gletsjers, alleen al daardoor is elk meer een plaatje om te aanschouwen. Maar oh oh wat een drukte weer hier. We hebben echter nog een tochtje op het programma naar een uitzichtpunt, dus we gaan verder waar de meesten stoppen (die moeten allemaal weer de Chinese bus in van hun Chinese reisleidster). We krijgen onderweg nog een tip van een man die we tegenkomen: "ga rechts bij het volgende bord, dat is een klein pad, maar dat loopt naar een mooi uitzichtpunt". Het is inderdaad amper een pad te noemen, maar wat leuk om zo te lopen! En wat een uitzicht hebben we daar, met maar 2 andere mensen. We eten daar op de rotsen lekker een boterham en Deen haalt acrobatische toeren uit voor een mooie foto

Blijkt dat dit niet de hike was waarover we gelezen hadden, die kwamen we later tegen. Een hike van 2,9 kilometer (enkele trip). Piece of cake zou je denken. Nou, niet als je niet helemaal fit bent (fijn Deen, dat je Eveliene hebt aangestoken) en door de sneeuw moet ploeteren die tot je knieën komt! Maar gaaf was het wel! Het pad werd steeds minder 'belopen', je zag steeds minder voetstappen in de sneeuw. Aan het einde was er zelfs slechts één stel die voor ons helemaal naar het einde was gelopen. Ga dan in een steil stuk met tientallen centimeters sneeuw maar eens je pad vinden. Dan schrik je wel als je naast het pad stapt en tot je knieën wegzakt in de sneeuw haha! Maar wel weer een hele gave ervaring. We hebben nu gelopen in de hitte (Deen zonder shirt), in de modder en in de sneeuw met temperaturen onder nul. Wow!

Morgen rijden we naar Banff, wat alweer onze laatste dag is...

Dag 19 - Van The Crossing via de Icefields Parkway naar Lake Louise

Vandaag is helikopter-dag!

Maar voordat we daarheen gingen eerst een hele mooie zonsopkomst! Omdat we op tijd weg moesten, konden we die mooi meepakken. Deen heeft er een foto van gemaakt die hij de hele dag heeft laten zien. Het was net of de berg in de fik stond.

Toen dus naar de helikoptervlucht. We hadden een pakket van 10 minuten vliegen, dan 1 uur op de grond met een hike en dan weer 10 minuten vliegen. Toen we aankwamen waaide het behoorlijk en ze gaven al aan dat we ons geen zorgen hoefden te maken, maar dat het hier en daar wel een 'bumpy ride' zou kunnen gaan worden. Alles helemaal goed gegaan, maar het was af en toe wel of we net in een achtbaan zaten en je dat gevoel in je buik krijgt.

Maar hoe gaaf is dat in die helikopter zeg! Echt heel vet en ontzettend mooi om op die manier de bergen, gletsjers en meren te zien. Een unieke ervaring om dat op deze manier te ervaren! Met een aantal geweldige foto's ook als resultaat. We waren samen met een ander stel (Colin en Cassandra), waar we tijdens de tijd op de grond ook gezellig een glaasje champagne mee hebben gedronken. Zat inbegrepen bij de trip! Dat het pas 11.00uur was maakte daarbij niet (it's 5 o'clock somewhere right?).

Daarna zijn we doorgereden naar Lake Louise. Onderweg is nog een mooie hike bij Peyto Lake, maar onze benen zijn nog niet hersteld van de tocht van gisteren blijkbaar... Onderweg bij een mini-stukje lopen zijn we gelijk buiten adem zijn en verzuren de benen, dus die gaan we morgen doen!

Dag 18 - Over die Icefields Parkway van Jasper richting Banff

Foto's volgen later!

We hebben vandaag een reis van een uurtje of 2 op het programma staan, maar we zijn in Jasper National Park dus dat wordt een mooie rit! We hebben nog niet veel gezien, omdat we in het donker zijn aangekomen en we gisteren alleen de Skytram hebben gedaan (hoewel die ook heel gaaf was). Het plan is dus om zoveel mogelijk van Jasper National Park te gaan zien. We hebben een mooi foldertje met aanbevolen punten langs de route die we kunnen bekijken en Deen voelt zich een stuk beter dan gisteren, so off we go! Alvast een samenvatting van de hele dag: WOW!!! Hele gave uitzichten, bergen, watervallen en we hadden wederom een geweldige dag qua weer met een strakblauwe lucht.

We stoppen zo ongeveer bij alle plekken waar een viewpoint wordt aangegeven en we komen geen plek tegen waar we geen selfie-makende-Chinees tegenkomen. Bizar, ze zijn echt overal. Ze maken zelfs foto's van elkaar als ze foto's aan het maken zijn. Maar dat terzijde

Onderstaande punten zeggen jullie wellicht niet altijd even veel, maar deze verhalen zijn ook voor ons een reminder dus dan is het vooral voor ons om te onthouden waar we waren en wat daar precies bijzonder was. Het was nogal veel vandaag namelijk!

Bij de eerste stop (Athabasca pass viewpoint) komen we, naast Chinezen, ook een Amish(-achtig?) koppel tegen. Prima uiteraard, maar wel bijzonder dat ze een mobiele telefoon en een selfie-stick hadden. Wij dachten dat dat niet mocht!

Volgende stop: Horseshoe Lake. We gingen hier eigenlijk alleen even plassen bij de allerergste stinkput van de hele vakantie, maar daar bleek ook een meer met een korte wandelroute te zijn. Bleek inderdaad de moeite waard! Deen had wel de hele tijd de neiging om van de kliff in het mooie turquoise-kleurige meer te springen. Toch maar niet gedaan haha. We deden per ongeluk niet de goede trail, maar kwamen daardoor wel op een mooi plekje! Maakt het des te leuker dan :)

Toen de Athabasca Falls: wat een immense hoeveelheid water stort er toch naar beneden. En dan is het nu zelfs nog laag water. In de lente, als de gletsjers smelten, komt er nog een veelvoud van deze hoeveelheid naar beneden. Maar een prachtige waterval was het! Ondertussen was Eveliene aan het balen dat ze met d'r spiegelreflexcamera de mooie blauwe lucht er niet goed op kreeg (foto op aanvraag).

Next stop (na weer een ander 'standaard uitzichtpunt'): Sunwapta Falls. Dat was de dubbele waterval met het eilandje recht ervoor. Ook weer een enorm geweld, maar prachtig om te zien. Helemaal met dat gletsjer-water hier, wat door de zon zo mooi kleurt. Hier was ook een klein restaurantje, waar we lunch gekocht hebben (11 dollar per 2 boterhammen met kalkoen, nee het was het niet waard maar we hadden honger haha).
Die hebben we even later bij een prachtige plek langs de weg, aan het water op ons picknickkleedje opgegeten. Ook hier waren weer Chinezen. Maar wat een mooie lunch-locatie.

Toen kwamen we ineens langs The Wall van Game of Thrones. Of ja, niet echt natuurlijk Maar die moest uiteraard op de foto. Daar kwamen we een man met een hele mooie pup tegen, die meteen begon te vertellen dat hij thuis ook nog volbloed wolven hield (waarvan er één zelfs zelfs in 16 Hollywood films meegedaan had).

Vervolgens bij de Athabasca Glacier, waar je met nog 1000 andere toeristen op de gletsjer kan met een Ice Explorer. Dat hebben we dus niet gedaan. Zo'n gletsjer is op zich al indrukwekkend, dus op afstand van genoten en een onduidelijke :p foto van genomen. Wat we wél gedaan hebben is de Mud-trail-hike (zelf zo genoemd na ervaring, hij heet eigenlijk de Parker Ridge Trail). Dat was een tocht die over 2,5 kilometer 250 meter steeg. En dan daarna weer 2,5 kilometer terug, maar dan 'mag' je naar beneden Poeh, wat een klim was dat. Veel stoppen en even uitpuffen. Je zit natuurlijk ook uberhaupt al op een behoorlijke hoogte daar, dat helpt ook niet echt voor de conditie. En dan ook echt in een modderpoel af en toe. Het sopte behoorlijk onder je voeten! Maar het uitzicht was het zeker waard. We bleken uit te komen bij uitzicht op de Saskatchewan Glacier. Ook weer prachtig! Wat Deen ook prachtig vond, was dat Eveliene bij het afdalen uitgleed in de modder Moet je ook niet proberen af te snijden he!

Na deze heftige hike waren we wel moe én het was ondertussen 17.00 uur geweest, dus tijd om door te rijden naar onze slaapplek bij de Saskatchewan Crossing. En terwijl je dan aan het rijden bent gaat het net als de rest van de dag: je ziet een hoop prachtige bergen, je gaat een bocht om en valt van de ene verbazing in de andere over wat daar weer te zien is. Zoveel dat we tegen elkaar klaagden dat we het nooit allemaal kunnen onthouden!

Dag 17 - Jasper

We zijn laat wakker, rond half 9 pas! Deen kon ook wel een goede nacht gebruiken, maar helaas voelt hij zich nog redelijk belabberd. Echt een flinke verkoudheid, waardoor je hoofd zo lekker vol zit, keelpijn, nare hoest, zeer/moe lijf. Maar we willen toch wel onze tickets gaan gebruiken voor de Jasper Skytram. We zijn maar een paar dagen in deze supermooie nationale parken (Jasper en straks Banff) en "van in bed liggen voel ik me toch niet beter". We doen het rustig aan en zien wel hoe lang het gaat. 

Eenmaal bij de Jasper Skytram blijkt dat die zo'n 1000 meter omhoog gaat naar een station op Mount Whistler (hee, Whister, dat plaatsje hebben we al gehad!). Dat is dan op zo'n 2200 meter uiteindelijk. We worden in een gondel gepropt met nog 25 andere mensen (haringen in een tonnetje) en gaan inclusief 'Gondola-driver' omhoog. Zij vertelt ons dat als we naar rechts kijken, we dan Mount Robson kunnen zien. Daar zijn we gisteren ook langsgereden, een hele imposante berg met de top al helemaal in de sneeuw. Die berg is ruim 4000 meter hoog, maar wel 75 kilometer verderop! En je ziet hem gewoon, heel duidelijk. Bizar dat je zo ver kunt kijken! Een vergelijking, Amsterdam ligt hemelsbreed 82 kilometer van Dongen... Dat zou je dus in theorie kunnen zien! Dat we Mt. Robson kunnen zien gebeurt blijkbaar maar eens per maand! het komt omdat het weer zo'n mooie dag is, helemaal helder, dus wederom hebben we geluk!  

Boven op de berg kun je een korte, maar best steile wandeling maken naar de top van de berg. Ongeveer een kilometer. Deen gaf aan dat dat wel moest gaan lukken, dus we gingen het proberen. Nou en steil was het haha. En ook glad af en toe, omdat er hier en daar ook al sneeuw op deze berg ligt. Maar het was het zeker waard, wat een prachtig uitzicht heb je over de Rockies daar. De foto's spreken voor zich. We kwamen bovenaan nog bij de welbekende 'Red chairs'. Die zijn in de Nationale parken op verschillende plekken (bijv. bij een mooi uitzicht of aan het einde van een hike) neergezet, om Canadezen te laten verbinden met en genieten van de natuur. Daar zijn we even gaan zitten om bij te komen en van het uitzicht te genieten. 

Toen weer terug naar beneden, want dit was wel het maximale voor Deen vandaag. Steil afdalen vergt ook nog wel wat skills, zeker op gladde stukken berg met sneeuw. Dus toen we eenmaal bij de lift waren was Deen helemaal klaar. Word je vervolgens ook weer in zo'n gondola gepropt, dan trek je het helemaal niet meer. Gelukkig was er onderweg naar beneden nog wat afleiding door een Black Bear met 2 jongen die op de berg liepen! Gaaf! 

De rest van de dag (het was toen ondertussen een uur of 15.00) op bed in de hotelkamer met een serie en roomservice  

P.S. Morgen gaan we over de Icefields Parkway richting een plek waar geen internet is! Hopelijk zaterdag weer :) En dan gaan we alweer bijna naar huis.... :'(

Dag 16 - Van Clearwater naar Jasper

My oh my wat een dag...!
De trip van Clearwater naar Jasper zou als alles goed zou verlopen zo'n 4 uur moeten duren. We rijden echter naar de Rocky Mountains nu, dus we verwachtten dat we onderweg nog wel een aantal keer zouden kunnen/willen stoppen voor mooie plekjes. We vertrokken na een rustige ochtend om 10.30 uur bij het Alpine Meadow Resort en kwamen om 11.15 uur aan bij een tankstation om onze trouwe Chrevrolet te voeden. Daar vroeg de caissiere waar we heen gingen. Oh Jasper? De weg is dicht door een ongeluk en niemand weet wanneer 'ie weer open gaat. Uhm, ok... De weg was blijkbaar net boven Blue River dicht, wat een uurtje rijden was, dus zijn we daar heen gereden met de hoop dat er dan wellicht meer bekend was.

Onderweg in de auto hoorden we op de radio ook inderdaad dat de weg dicht was, omdat er een minivan op een tourbus was geknald, waarbij 2 doden waren gevallen. De politie was nu dus onderzoek aan het doen op die weg en aangezien dit de enige weg was die richting Jasper gaat, kon niemand daar nu heen. Het ongeluk was rond 08.00 uur 's ochtends gebeurt en toen wij om 12.30 uur aankwamen in Blue River was er nog steeds niets bekend over een mogelijke heropening van de weg. Met ons waren uiteraard nog meer mensen gestrand, die we in Blue River bij het stadspark allemaal tegenkwamen om de tijd uit te zitten. Wij hadden 's ochtends sowieso al bedacht dat we onderweg ergens wilden gaan picknicken, dus bij het tankstation al broodjes en wat lekkers ingekocht en samen met ons kleedje hebben we ons aan het meer gesetteld.

Na 2 uur wachten, net toen we het wel beu begonnen te worden, kwam er een man langslopen die aangaf dat de weg weer voor één baan open ging. Jeej! Wij snel naar de auto (net als de rest van de mensen) en de weg op richting Jasper. Inmiddels was het 15.45 uur. Na een minuut of 2 doemde er een rij auto's op, die geen centimeter vooruit ging. Op de radio werd verder ook met geen woord gerept over dat de weg weer open zou zijn, dus begonnen we te twijfelen of het wel klopte wat die man gezegd had. Maar ja, omkeren had ook niet zoveel zin, want wachten moesten we toch. Uiteindelijk bleek het wel te kloppen, want we gingen ongeveer elk half uur zo'n 200 meter vooruit.... Er gebeurde dus toch wel wat vooraan in de file. Maar we hadden geen idee hoe lang de rij was waar we in stonden en hoeveel kilometer het nog duurde voordat we bij de plaats van het ongeluk zouden zijn. Toen we stonden te wachten zagen we de minivan nog langskomen die was gecrashed, die zat inderdaad helemaal in elkaar...

2,5 uur nadat we weer in de auto stapten waren we eindelijk bij de 'scene of the accident' en konden we gaan rijden naar Jasper. Het was toen een uur of half 6. Jammer dat het toen nog meer dan 200 kilometer was En het werd ook al donker, dus onze uitzichten verdwenen ook snel.

Om 20.00 uur kwamen we in het donker aan bij het hotel, na toch ook nog een mooi tochtje in de schemering met een heldere hemel, een volle maan en silhouetten van bergen in de verte. Leek net een schilderijtje af en toe. Kregen we in de rijdende auto alleen niet zo mooi op de foto als hoe het echt was...

Toen we eenmaal uitpakt waren, was het ineens een uur later, want we zijn in een andere provincie van Canada nu en daar is het een uur later! Al met al dus een lange dag.

P.S. Deen is ook nog steeds niet beter... hopelijk is het morgen niet al te erg!