Dag 15 - Clearwater / Wells Gray

Wat is dat nou, ijs op de voorruit? Het heeft gevroren vannacht! Maar vandaag belooft een mooie dag te worden volgens de voorspelling en zo ziet het er ook wel uit, het is een strak-blauwe lucht! Het moet alleen nog wel een beetje opwarmen, het is nog maar 1 graad.

We moeten vandaag om 10.00 uur bij Clearwater Lake zijn. Het is echter nog een uur of 2 rijden voordat we daar zijn, dus dat betekent vroeg vertrekken. Omdat het ontbijt pas vanaf 08.00 uur geserveerd werd, hebben ze voor ons geregeld dat we Breakfast-to-go kregen. Een paar piepschuimen doosjes, één met toast en voor ieder één met vleeswaren, ei en fruit. Alternatieve manier van ontbijten als je gevoerd wordt door de bijrijder! Eenmaal aangekomen (we waren er perfect op tijd), werden we hartelijk begroet door Dikke Diana (was een hond :p) en haar baasjes. Één daarvan bleek onze gids voor de dag: Ray. Samen met Mike (de kapitein) nam hij ons mee naar Azure Lake. Dat was niet het originele plan, maar omdat het off season was en Mike een dok moest slopen kregen we een langere/betere toer aangeboden. Na een klein uurtje op een motorboot te hebben gezeten, kwamen we aan bij 'Rainbow Falls'. Ray nam ons daar mee op een hike richting 3 verschillende watervallen, waarbij we steeds hoger klommen via boomstronken en trampoline-mos en onderweg nog even wat 'Lichen' aten (Deen dan). Gaaf om te doen (en een beetje spannend voor sommigen onder ons af en toe).

Eenmaal terug was het kwart voor 2 en tijd voor lunch. Ondertussen was Mike het dok aan het slopen, die moest in stukken mee terug op de boot. Vervolgens met de kano richting de overkant van het meer, wat verder was dan het leek haha! Maar het peddelen met z'n 2en ging perfect en met de zon op onze kop kregen we het zowaar nog warm ook ondertussen.

Eenmaal aan de overkant daar ook weer het bos (of is het meer een regenwoud) in en een stuk hiken richting een waterval. Daar aangekomen vertelde Ray dat hij daar nog nooit naar beneden was geweest. En Deen zou Deen niet zijn, als hij daarop reageerde met 'nou, dan doen we dat toch?!' Dus zo gezegd, zo gedaan. Kon Ray dat ook weer van zijn lijstje afstrepen haha. Er hing daar ook nog een grote boomstam over het water, zo'n 5 meter van de grond.
Deen: 'That would make for a great picture, wouldn't it?'
Ray lacht en zegt 'Should we do it?'
Deen: 'Of course'
Alleen die foto is gemaakt met de telefoon van Ray voor hun Social Media pagina's, dus die volgt later als het goed is nog ;)

Toen we vervolgens teruggekanoëd (is dat een woord?!) waren (inclusief eindsprint tegen Ray), hebben we Mike nog even geholpen met het sjouwen van de dok-zooi, omdat dat af moest. Plan was om rond 5 uur uiterlijk weer terug te zijn, alleen gingen we toen pas weer varen. Het was uiteindelijk al bijna donker toen we aankwamen! Het was toen al veel te laat voor onze dinner-reservation bij het restaurant op ons resort, waarvoor we sowieso nog 2 uur zouden moeten rijden, dus bood Ray aan om nog voor ons te koken! Hij heeft toen voor ons lokaal gevangen Forel gemaakt. De ene gebakken, de andere gerookt. Lekker!! En ook super gezellig! Een hele toffe sfeer met locals (Ray, Mike en nog een andere werknemer), eten, een vuurtje, muziek, bier, en een fles Smirnoff mango passievrucht vodka. Voordeel van off-season excursies doen, want als we met meer mensen waren geweest was deze dag nooit op deze manier gelopen! In Deen's woorden: de beste dag ooit (klimmen, klauteren, kanoën, relaxte mensen, slopen en sjouwen, wat wil je nog meer).

Toen moesten we nog wel in het donker naar 'huis' rijden, maar gelukkig (of jammer?) zijn er geen beren of herten uit de bosjes voor de auto gedoken. We kwamen wel een muisje tegen Toen we uiteindelijk om 22.45uur ons bed in kropen, waren we helemaal kapot maar ook helemaal voldaan van een geweldige dag.

Dag 14 - Van Sun Peaks naar Clearwater

Een korte reisdag vandaag, waarbij de navigatie ons via de toeristische onverharde route stuurde... Maar daardoor zagen we wel de herfst die zich in alle kleuren aandiende én kwamen we gezellig koeien tegen die op de weg lagen. De weg was lekker bumpy, maar ach, we hoefden toch niet zo lang. En dat was eigenlijk maar goed ook want Deen werd wakker met flinke keelpijn en gedurende de dag ging hij zich steeds minder fit voelen. We waren vroeg op de plaats van bestemming en toen heeft Deen de hele dag in bed gelegden omdat hij zich niet zo lekker voelde. Eveliene gezellig naast m in bed mee serie gekeken en puzzeltje gedaan. Én het was vandaag ook weer slecht weer, dus nog meer reden om binnen te blijven.

Wel een prachtige locatie, aan een meer, met hele mooi houten cabins! Erg mooi opgezet. We moesten weer opletten als we gingen lopen, want er was die ochtend nog een 'black bear' gespot bij het restaurant van het resort ;)

Vandaag lekker opladen, zorgen dat Deen zich beter voelt, want morgen een kano/hike-tocht met gids door Well Gray National Park waar we ons allebei op verheugd hebben. Hopelijk voelt Deen zich goed genoeg om daar een beetje van te kunnen genieten! We hebben er alles aan gedaan, zelfs bij het avondeten een glaasje cognac met honing en citroen als 'wondermedicine' wat de oma van de ober altijd maakte haha.

Dag 13 - Van Whistler naar Sun Peaks

Vandaag in de auto voor de langste rit van deze drie weken! Het is weer grauw en grijs, dus komt ook weer goed uit eigenlijk. Na een aantal bergweggetjes met landschap zoals we dat eigenlijk de afgelopen tijd gewend waren, verandert nu het landschap ineens. We komen meer in een plateau-terrein, met iets meer 'heuvels' (zijn nog steeds bergen voor Nederlandse begrippen) en wat heel erg opvalt zijn herfstkleuren die ineens beginnen te komen! Helemaal gele bomen, dan weer ineens een hele rode, oranje, maar ook nog veel groen. Mooi!

Bij een benzinestation een hondje die we 'Jumper' genoemd hebben. Deen de dogwhisperer wilde uiteraard even gaan knuffelen en kreeg de ietwat bangerik toch aan het spelen :) En langs de kant van de weg nog een mama-hert en twee kleintjes! Blijven ook gewoon ongestoord verder eten als er auto's langskomen, bijzonder!

Eenmaal in het hotel (rond 4 uur 's middags) Door Sun Peaks gelopen, maar is weer een typsich wintersport dorpje en het is nu een soort van in between seasons tussen zomer en winter, dus het was nu redelijk uitgestorven.

In het restaurant gaan eten (wat weer erg lekker was! En daarnaast was het ook weer erg gezellig. Een hele gezellig ober, die Deen een verrassingscocktail heeft gegeven die zo lekker was dat ie er 3 op heeft. Wederom een enorm glas wijn voor Eveliene en de avond was compleet.

We zijn nu wat verder landinwaarts, wat hoger en vannacht is de eerste nacht dat we nachtvorst gaan krijgen! Blijkbaar heel gewoon hier rond deze tijd van het jaar, maar wel een beetje gek aangezien het eergisteren nog 25 graden was!

Morgen een klein tochtje naar Clearwater (117 kilometer), waar we 2 nachten zullen zijn.

Dag 12 - Whistler

Zoals al voorspeld: vandaag een grijze dag met veel regen. En we hebben lekker héééél weinig gedaan. Ontbijt in het hotel, lunch gehaald in de supermarkt om de hoek toen het even droog was, Netlix kijken op de laptop, toen het weer eventjes droog was 's middags een rondje door Whistler en wat window shopping, op de foto met de Olympische ringen van de Winterspelen, nog meer Netflix kijken in de hotelkamer en 's avonds lekker uit eten.

Zo kort samengevat kan een heerlijk dagje niksen zijn! Morgen de langste reisdag van deze vakantie voor de boeg: 360 kilometer naar Sun Peaks.

Dag 11 - Van Parksville naar Whistler

Vandaag om 06.45u de wekker, want Deen wilde graag nog even gaan sporten. Hoe fanatiek ben je dan. Respect! Maar het moest wel op een strak schema, want we moesten rond 09.00u wegrijden om de ferry te gaan halen. Kwamen we op de ferry toevallig te zitten naast een vrouw die 22 jaar geleden uit Nederland was geëmigreerd. Was leuk om even mee te kletsen en dan konden we gelijk een aantal dingen aan haar vragen over de Canadeese gewoontes! Bijvoorbeeld, hoe reageer je op de vraag 'how are you'? Zijn ze gewend dat we ook terugvragen hoe het met hen gaat? :p In Amerika doen ze het ook, maar we hebben nooit geweten of het nu beleefd was om het ook terug te vragen haha. Het antwoord was trouwens 'nee', je hoeft het niet terug te vragen ;) En de vraag of het heel onbeleefd was als je alleen het (gratis!!) water drinkt tijdens je maaltijd en er verder niets bij hoeft (wat ze wel altijd vragen). Dat antwoord was ook 'nee'. Mooi! Daar hebben wij vaak wel genoeg aan namelijk. 

Anyway, vandaag dus een reisdag, maar wel lekker gebroken. Klein uurtje naar de ferry, dan anderhalf uur op de boot, dan weer een uurtje richting de Sea to Sky Gondola en daarna een kleine drie kwartier naar ons hotel. Prima te doen dus! De Sea to Sky Gondola is eigenlijk een soort skilift, waarmee je hoog op de berg terechtkomt (startpunt is 880 meter), vanwaar je mooie uitzichten hebt en wandeltochten door de bergen kunt maken.

Wij keken op het kaartje en zagen een mooi tochtje naar een uitzichtpunt. Relatief tot de andere afstanden (kort stukje lopen van 400 meter), leek het niet zo lang. Boy were we wrong..! Het was een prachtige tocht, heel gaaf om te lopen met verschillend terrein (rotsen, zand, boomwortels, etc.). Alleen duurde hij iets langer dan we dachten.
Toen we eenmaal anderhalf uur onderweg waren, bleek dat het een tocht was die tussen de 3 en 6 uur duurde. Oeps   Aangezien we niet veel water meer hadden en we allebei behoorlijk kapot waren, zijn we toen maar omgedraaid (het was geen rondje, maar een heen-en-weer-trail) en terug gaan lopen. Dat ging gelukkig een stuk makkelijker, want dat was voornamelijk naar beneden. Wat het mede zo zwaar maakte, was dat het 25 graden was vandaag! Echt super lekker weer dus, maar in de volle zon tijdens zo'n intensieve trail (die ook als Advanced/Backcountry gekenmerkt stond) was het wel een extra uitdaging haha. Maar net zoals altijd is het dan achteraf wel heel gaaf dat je het gedaan hebt!

Nu lekker weer in een hotel in Whistler, wat ook wel bekend staat van de Olympische winterspelen van 2010. Het is in de winter ook een populaire wintersportbestemming, wat je ook merkt aan alle hotels, ski- en snowboardwinkeltjes en apres-ski cafeetjes. Morgen voor de verandering eens niks op het programma! En waarschijnlijk zal het ook niet heel druk worden, want na al het goede weer van afgelopen tijd, worden komende 2 dagen regenachtig. Maar eens zien wat we gaan doen dus! 

Dag 10 - Van Telegraph Cove naar Parksville

We verlaten het pittoreske, relaxte Telegraph Cove en gaan op pad naar Parksville. Weer een tussenstop van één nacht, wat ook gelijk onze laatste nacht op Vancouver Island gaat zijn.

Vandaag stond vooral in het teken van zoeken naar ontbijt. In Telegraph Cove was namelijk nog niks open, we hadden geen boterhammen meer, alleen op een banaan die we nog wel hadden kun je niet leven en de weg naar Telegraph Cove is ontzettend lang en verlaten. Dus na 2 uur rijden kwamen we bij Sayward aan waar een restaurantje was om iets te ontbijten. Fijn! Ook weer typisch dat je dan als ontbijt 2 enorme (en dikke) pannenkoeken krijgt. We hebben het restant maar in een servetje meegenomen haha.

Verder onderweg nog 2 hertjes langs de weg gezien en veel bomen

In Parksville kwamen we terecht in een mooi resort, weer met een mooi uitzicht én een wasserette om wat van onze vuile kleren te wassen. Mooi! We zaten recht aan het strand, dus toen we aankwamen hebben we een lekkere wandeling over het strand gemaakt, heerlijk gegeten in het restaurant en vervolgens nog geprobeerd te douchen onder een douche waar zelfs Eveliene niet onder paste!

Dag 9 - Telegraph Cove

Vandaag stond zowaar de wekker! Om 7.15u moesten we aanwezig zijn bij het Tide Rip tour kantoor, voor onze Grizzlybear expeditie! Het is nog niet echt licht ,maar er is voorspeld dat het zonnig wordt met een graad of 17. Verder hoorden we een van de afgelopen dagen ook dat deze ‘straat’ (Johnstone Strait) een migratieroute is voor walvissen, orka’s en dolfijnen dus de kans bestaat dat we die ook nog gaan zien. Het belooft sowieso een mooie dag te worden.

We vertrekken met 8 man (waarvan er weer 6 Nederlands zijn in totaal) in een bootje richting The Knight Inlet en Glandale Cove. Als we zo’n 10 minuten aan het varen zijn, zien we ineens de inmiddels welbekende ‘pufjes’ uit het water komen: blows van humpback wales! Zo’n halve minuut daarna komen er ook Pacific dolphins (zwart/wit) boven water. Wow, dat alleen is uiteraard alweer heel gaaf. Ondertussen zijn we dus nog steeds op pad om grizzlyberen te spotten, dus we varen door. Onderweg komen we een zee-arend tegen die op z’n gemakje op een rots zit en zegt één van de gidsen ‘Do we also stop for BB’s?’ Jep, we stoppen voor BB’s. Blijkt dat ze een Black Bear gezien heeft langs de oever, aan het zoeken naar eten onder de rotsen omdat het eb is en daar allerlei krabbetjes etc. voor het grijpen liggen. Beren gezien? Check!

Even later, ook aan de kant van het water op de rotsen: jawel! Een Grizzlybeer! Check! Was op z’n gemakje zeewier van de rotsen aan het schrapen om de beestjes die eronder zaten op te eten. Daar konden we zo aan de oever ook mooi dichtbij komen en aangezien we net lucht voor ‘m waren, zijn we daar ook een minuut of 15 bij blijven dobberen om op het gemakje foto’s te kunnen maken en met de verrekijkers te kunnen kijken die we gekregen hadden.

Maar dit was niet echt de plek waar we naartoe onderweg waren, dus daarna weer door. Eerst gegeten bij ‘the dock’ waar we over gingen stappen op een soort van ‘uitkijkboot’ met ook een platform erop. En daarna door naar de ‘estuary’ (riviermonding) waar de beren komen om wortels van struiken en planten te eten. Het is namelijk een heel slecht seizoen qua zalm dit jaar. John de gids vertelde dat er maar 10% van de gebruikelijke hoeveelheid zalm aanwezig is in de rivier op dit moment! En dat hebben die beren nu net nodig om lekker vet te worden voor hun winterslaap, dus dat moeten ze op één of andere manier gaan goedmaken om te kunnen overleven. Er werd ook verteld dat dat zelfs zou kunnen doordat moeders hun jongen doden (en opeten?!), omdat ze ze niet kan zogen met te weinig reserves…

Anyway, onderweg naar die plek met alle voedingsrijke wortels kwamen we nog een zee-arend tegen die een zalm op zat te eten. Ook tof om te zien. En er zaten inderdaad een aantal grizzly’s een eindje verderop. Alleen konden we niet dichtbij komen, omdat het nog eb was en we met de boot vastliepen in het zand. Dus met de verrekijker (en dan was het nog goed zoeken, damn die beesten gaan goed op in hun omgeving) hebben we nog 4 - 5 grizzlyberen gezien. De geoefende ogen van één van de gidsen zagen er zelfs nog meer (een stuk of 8). Zover kwamen wij helaas niet :p Maar toch, gaaf! Plan was in eerste instantie om te wachten tot het wat meer vloed zou worden, zodat we dichterbij konden komen. Alleen bleef het water op een of andere manier lager dan normaal en zouden we nog drie kwartier moeten wachten tot het wat hoger zou komen. Change of plans: we gingen terug naar de plek waar we de eerste grizzlybeer hadden gespot. Daar in de buurt werd ook vaak een moeder met twee jongen gezien, die daar naar eten is gaan zoeken omdat er zo weinig zalm is. Helaas hebben we daarna geen beren meer gezien. Maar wow, dit was gaaf!

Toen onderweg terug naar Cove, konden we een andere, mooie route terug nemen met de boot omdat het water (hoogst ongebruikelijk) erg kalm was. Nou en of het een mooie route was! We kwamen de beschutting van de eilandjes uit en overal om ons heen weer blows van walvissen. Je kon niet ergens kijken en dan geen walvis zien! En dichtbij op een gegeven moment! En toen gingen ze ook nog deels uit het water springen en met open bek uit het water komen om vissen te vangen. Wat een fan-tas-tische ervaring weer. En als kers op de taart nog ‘even’ langs een eiland vol met dikke, herrie-schoppende zeeleeuwen. Dit was echt de gaafste dag tot dusver. A-ma-zing, zoals ze hier in Canada zouden zeggen!

Dag 8 - Van Campbell River naar Telegraph Cove

Ja hoor, het is zover... we worden wakker en: regen! Vooruit, het is de eerste keer regen in een week tijd én we hebben vandaag toch weer een hoop kilometers voor de boeg in de auto dus niks aan de hand! Er was geen ontbijt in dit hotel, dus hebben we onderweg bij een supermarkt wat croissantjes en boterhammen gekocht en een enórme blueberry muffin (yumm).

Op pad naar Telegraph Cove, een dorpje waar maar 20 mensen 'echt' wonen, maar waar het in de zomer drukker is met toeristen die walvissen gaan kijken, gaan vissen of (zoals wij) op grizzlyberen-tocht gingen. Onderweg kwamen we ineens een verdwaalde politie-motorrijder tegen, waarvan wij ons afvroegen waarom hij met zwaailichten aan reed. Even later werd het duidelijk: nog meer politie op motoren, auto's en andere begeleidende voertuigen voor een groep wielrenners! Doe ons zo'n escorte haha. Verder een hele rustige weg waar we zo'n 2 uur 100 km/h konden rijden op de cruise control. Af en toe kom je een vrachtwagen tegen met een hoop boomstammen achterop, maar verder vooral een hele hoop bomen (die nog wel rechtop staan). Bomen, bomen bomen.

Eenmaal aangekomen in Telegraph Cove blijkt het echt een heel historisch, bijna kneuterig stadje te zijn. Achter elk huis zit een verhaal, wie er waarom en hoe lang gewoond heeft en dat hebben ze dan ook met bordjes op elk huis opgehangen. Daar hebben we een rondje gelopen en zijn bij het walvismuseum binnen gaan kijken. Indrukwekkendste daar was een meterslang skelet van een blauwe vinvis dat aan het plafond hing. Wow. Gegeten in het Killer Whale Café, waar Deen naar zal refereren als het diner met de KotsKaasPasta (de kaas die over de pasta zat rook nogal zuur ), maar smaakte wel goed. Helaas was de nacht wat minder, omdat elk uur de koelkast een pokkeherrie begon te maken en het bed enorm was doorgezakt. Maar alles voor de locatie, want we gaan morgen op zoek naar Grizzlyberen!!