We zijn laat wakker, rond half 9 pas! Deen kon ook wel een goede nacht gebruiken, maar helaas voelt hij zich nog redelijk belabberd. Echt een flinke verkoudheid, waardoor je hoofd zo lekker vol zit, keelpijn, nare hoest, zeer/moe lijf. Maar we willen toch wel onze tickets gaan gebruiken voor de Jasper Skytram. We zijn maar een paar dagen in deze supermooie nationale parken (Jasper en straks Banff) en "van in bed liggen voel ik me toch niet beter". We doen het rustig aan en zien wel hoe lang het gaat. 

Eenmaal bij de Jasper Skytram blijkt dat die zo'n 1000 meter omhoog gaat naar een station op Mount Whistler (hee, Whister, dat plaatsje hebben we al gehad!). Dat is dan op zo'n 2200 meter uiteindelijk. We worden in een gondel gepropt met nog 25 andere mensen (haringen in een tonnetje) en gaan inclusief 'Gondola-driver' omhoog. Zij vertelt ons dat als we naar rechts kijken, we dan Mount Robson kunnen zien. Daar zijn we gisteren ook langsgereden, een hele imposante berg met de top al helemaal in de sneeuw. Die berg is ruim 4000 meter hoog, maar wel 75 kilometer verderop! En je ziet hem gewoon, heel duidelijk. Bizar dat je zo ver kunt kijken! Een vergelijking, Amsterdam ligt hemelsbreed 82 kilometer van Dongen... Dat zou je dus in theorie kunnen zien! Dat we Mt. Robson kunnen zien gebeurt blijkbaar maar eens per maand! het komt omdat het weer zo'n mooie dag is, helemaal helder, dus wederom hebben we geluk!  

Boven op de berg kun je een korte, maar best steile wandeling maken naar de top van de berg. Ongeveer een kilometer. Deen gaf aan dat dat wel moest gaan lukken, dus we gingen het proberen. Nou en steil was het haha. En ook glad af en toe, omdat er hier en daar ook al sneeuw op deze berg ligt. Maar het was het zeker waard, wat een prachtig uitzicht heb je over de Rockies daar. De foto's spreken voor zich. We kwamen bovenaan nog bij de welbekende 'Red chairs'. Die zijn in de Nationale parken op verschillende plekken (bijv. bij een mooi uitzicht of aan het einde van een hike) neergezet, om Canadezen te laten verbinden met en genieten van de natuur. Daar zijn we even gaan zitten om bij te komen en van het uitzicht te genieten. 

Toen weer terug naar beneden, want dit was wel het maximale voor Deen vandaag. Steil afdalen vergt ook nog wel wat skills, zeker op gladde stukken berg met sneeuw. Dus toen we eenmaal bij de lift waren was Deen helemaal klaar. Word je vervolgens ook weer in zo'n gondola gepropt, dan trek je het helemaal niet meer. Gelukkig was er onderweg naar beneden nog wat afleiding door een Black Bear met 2 jongen die op de berg liepen! Gaaf! 

De rest van de dag (het was toen ondertussen een uur of 15.00) op bed in de hotelkamer met een serie en roomservice  

P.S. Morgen gaan we over de Icefields Parkway richting een plek waar geen internet is! Hopelijk zaterdag weer :) En dan gaan we alweer bijna naar huis.... :'(